Sa neuronskog aspekta, proces pamćenja snova i odlučivanja šta ćemo zapamtiti može biti povezan sa različitim neurološkim mehanizmima. Iako snovi i dalje predstavljaju složenu oblast za istraživanje, evo nekoliko ključnih elemenata koji se mogu uzeti u obzir:
- Aktivacija moždanih regija: Tokom REM faze spavanja (faza u kojoj se najintenzivnije sanja), moždane regije povezane sa emocijama, vizuelnim obradama, obradom informacija i konzolidacijom memorije su aktivirane. Ove aktivacije mogu biti povezane sa formiranjem i obradom snova.
- Neurotransmiteri: Različiti neurotransmiteri, poput acetilholina, serotonina i noradrenalina, imaju značajnu ulogu u kontroli REM faze i oblikovanju snova. Promene u nivou ovih neurotransmitera mogu uticati na sanjanje i pamćenje snova.
- Uloga hipokampusa: Hipokampus je deo mozga koji igra ključnu ulogu u formiranju novih memorija i prebacivanju informacija iz kratkoročne u dugoročnu memoriju. U REM fazi, možda se dešava konsolidacija i obrada informacija iz snova, što može uticati na to koje snove ćemo zapamtiti.
- Funkcija frontalnih režnjeva: Frontalni režnjevi mozga su povezani sa kognitivnim funkcijama, uključujući pažnju, svesnost i donošenje odluka. Veruje se da ovi regioni mogu igrati ulogu u odlučivanju šta će se sačuvati u sećanju nakon buđenja.
Iz jungijanske perspektive, pamćenje snova može biti povezano sa procesom integracije nesvesnih materijala u svest. Jung je verovao da snovi predstavljaju važan izvor informacija o nesvesnom i da kroz snove nesvesni um komunicira sa svesnim umom. Snovi obično sadrže simbole, arhetipske motive i lične materijale koji odražavaju dublje emocionalne, duhovne i psihičke procese.
Jung je uvek naglašavao da snovi imaju dublje značenje od površinske interpretacije i da ne treba uzimati simbole doslovno. On je razvio koncept „amplifikacije“, što znači da bi simbole iz snova trebalo istražiti u širem kontekstu i prepoznati njihove arhetipske i kulturne asocijacije.
Pamćenje snova može biti izazovno iz jungijanske perspektive jer nesvesni materijali mogu biti teže uhvatljivi i promenljivi. Snovi često sadrže simboličke i mitološke elemente koji se povezuju sa dubljim nivoima kolektivnog nesvesnog i mogu se različito tumačiti u zavisnosti od konteksta i ličnog iskustva pojedinca.
Jung je preporučivao da osobe vode dnevnik snova kako bi zabeležile svoje snove odmah nakon buđenja, jer vreme brzo prolazi, a sećanje na snove može biti nestabilno. Zapisivanje snova omogućava bolje pamćenje i omogućava pojedincu da istražuje svoje snove kasnije, identifikuje ponavljajuće motive i simbole, kao i da dublje razume svoju psihu.
No, ponekad postoji nesto sto nas sprecava da prodremo u svet Nesvesnog.
Svest ima ulogu u filtriranju snova nakon buđenja. Kada se probudimo, prelazimo iz stanja sna u budnost, a naša svest postaje aktivna. U tom procesu, mnogi snovi i doživljaji iz sna mogu brzo izbledeti ili zaboraviti, dok se neki mogu jasnije zadržati u sećanju.
Postoji fenomen koji se naziva „efekat prozora spavanja“ (na engleskom „sleep inertia“) koji se javlja nakon što se probudimo iz dubokog sna. U ovom trenutku, svest je još uvek pomalo uspavana i delimično povezana sa snom, što može uzrokovati da snovi ostanu prisutni u našem umu, ali se brzo gube kako se svest sve više aktivira. To je razlog zašto se često brzo zaboravljaju detalji snova nakon buđenja.
Takođe, naša svest može delimično filtrirati snove i izdvajati one delove koje doživljavamo kao značajne, emocionalno nabijene ili koje se povezuju sa našim trenutnim stanjem svesti. Ovo filtriranje može rezultirati time da se neki snovi zadrže u sećanju, dok drugi ostanu zaboravljeni.
Takođe, ponekad nije dovoljno dobar moment. Nesvesno pokusava i testira, ali Svesno ne nalazi da je Ego spreman. Snovi se ponavljaju sa varijacijama dok snevač ne postane dovoljno pripremljen da ga ugosti.
PsyMultiverses 